Φαντάσου να είσαι ερωτευμένος, στην αρχή μιας σχέσης, όλα ροζ και χαμογελαστά, και ξαφνικά να ανακαλύπτεις… ένα ημερολόγιο. Όχι όμως ένα τυχαίο ημερολόγιο με σκέψεις για τον καιρό ή τη δουλειά, αλλά το προσωπικό ημερολόγιο της συντρόφου σου. Αυτό που έκρυβε στο πάνω ράφι της ντουλάπας. Αυτό που έκανε θόρυβο όταν το έκλεινε βιαστικά μόλις έμπαινες στο δωμάτιο. Ο Δημήτρης, φυσικά, δεν μπόρεσε να αντισταθεί. Και το αποτέλεσμα; Ένα από τα πιο αμήχανα, αστεία και απρόσμενα επεισόδια που έχουμε κάνει ποτέ.
Σε αυτό το επεισόδιο ο Δημήτρης αφηγείται τη στιγμή που άνοιξε το ημερολόγιο της γυναίκας του και διάβασε κάτι που του πάγωσε το αίμα: “Να μην ξεχάσω να γράψω… παντρεύομαι”. Μόνο που τότε ήταν μαζί… δύο μήνες. Δύο. Ο Γιώργος, φυσικά, δεν αφήνει την ιστορία να περάσει έτσι.
Καθώς η ιστορία εξελίσσεται, οι δυο τους πιάνουν μια συζήτηση για τα ημερολόγια που ξεφεύγει από κάθε προσδοκία. Από το “αν θα έπρεπε να το ανοίξεις” μέχρι το “θα ήθελες τα παιδιά σου να διαβάσουν το ημερολόγιό σου;”. Ο Γιώργος εξομολογείται ότι κρατά ψηφιακό ημερολόγιο για χρόνια, ενώ ο Δημήτρης προσπαθεί να θυμηθεί αν η γυναίκα του κρατά ακόμα ημερολόγιο ή απλώς το έκρυψε καλύτερα αυτή τη φορά. Αν μη τι άλλο, είναι το πιο ειλικρινές (και αυτοκαταστροφικό) επεισόδιο που θα ακούσεις για το τι σημαίνει να είσαι άντρας που… απλώς δεν κρατήθηκε.
Αλλά το επεισόδιο δεν μένει μόνο στη φάση του “βρήκα και διάβασα”. Οι δυο τους ανοίγουν συζήτηση για τη μνήμη, για το πώς θυμόμαστε τα γεγονότα τελείως διαφορετικά απ’ ό,τι έγιναν, για το πώς όλοι γινόμαστε “σεναριογράφοι” της ζωής μας. Και φυσικά, όπως πάντα στο Fathers Tales, η κουβέντα γλιστράει εκεί που δεν το περιμένεις: στο αν είναι τελικά τα social media τα νέα δημόσια ημερολόγιά μας, αν οι άντρες πρέπει να γράφουν ημερολόγιο και γιατί όλοι, στο βάθος, θέλουμε κάπου να αφήσουμε τις σκέψεις μας, έστω κι αν μετά μας κάνουν ρεζίλι.
Αν νομίζεις ότι το επεισόδιο είναι απλώς μια αστεία ιστορία για ένα ημερολόγιο, ετοιμάσου για μια μικρή συναισθηματική έκρηξη. Θα γελάσεις, θα ταυτιστείς, μπορεί και να θυμηθείς μια στιγμή που κι εσύ έψαξες κάτι που δεν έπρεπε. Και στο τέλος, θα καταλάβεις γιατί μερικές φορές η περιέργεια δεν σκότωσε τη γάτα, απλώς της έδωσε ένα καλό θέμα για podcast.
