Στο 71ο επεισόδιο του Fathers Tales podcast, ο Δημήτρης μάς πάει μια βόλτα στην πιο σοκαριστική και αληθινή στιγμή της ζωής του: όταν αντί να ανέβει τις σκάλες, αναστέναζε που τις κοίταζε. Με 108 κιλά, πρόβλημα στο διάφραγμα και μηδέν διάθεση για αλλαγή, έπρεπε να συμβεί κάτι δραματικό για να πει το «ως εδώ». Και συνέβη.
Αν νομίζεις ότι το περπάτημα είναι μια βαρετή, ξεπερασμένη άσκηση για παππούδες που φοράνε τσαντάκια μέσης, ετοιμάσου να αναθεωρήσεις. Ο Δημήτρης εδώ και 3 χρόνια περπατάει καθημερινά 16 χιλιόμετρα, έχει διανύσει τη μισή περίμετρο της Γης και (το σημαντικότερο) έχει βρει το μυαλό του εκεί που το είχε χάσει: ανάμεσα σε μια μαρίνα και μια ανατολή ηλίου. Ο Γιώργος από την άλλη, πηγαίνει βόλτα… πιο ευρωπαϊκά. Όχι κάθε μέρα και όχι τόσα χιλιόμετρα.
Μιλάμε για τη γυμναστική που δεν έχει συνδρομή, δεν έχει καθρέφτες και δεν χρειάζεται leggings. Γιατί όσο μεγαλώνεις, τόσο περισσότερο συνειδητοποιείς ότι το σώμα σου δεν θέλει βάρη, θέλει έλεος. Και ένα καλό ζευγάρι παπούτσια. Συζητάμε για τη διαφορά ανάμεσα στο «κάνω άσκηση» και «κάνω το σώμα μου να υποφέρει», για τις παγίδες του γυμναστηρίου, και για εκείνη την κρίσιμη ερώτηση που μας έστειλε από τον πάγκο με τα βάρη στο πεζοδρόμιο: «Γιατί το κάνεις αυτό;»
Αν έχεις πληρώσει συνδρομή σε γυμναστήριο και το μόνο που σήκωσες ήταν η κάρτα εγγραφής, αν έχεις αγοράσει αθλητικά παπούτσια που τώρα κάνουν καριέρα σαν παντόφλες στο σπίτι, ή αν κάθε φορά που ακούς τη λέξη «προπόνηση» αλλάζεις πεζοδρόμιο, τότε αυτό το επεισόδιο είναι για σένα. Θα σε κάνει να δεις την άσκηση χωρίς ενοχές, χωρίς ιδρώτα στο πάτωμα και χωρίς να κινδυνεύεις να σε πλακώσει μπάρα με 100 κιλά.
Γιατί τελικά, δεν μιλάμε για το περπάτημα. Μιλάμε για το πώς ένας άντρας μετά τα 40 ψάχνει να βρει ρυθμό, ηρεμία, υγεία και λίγο ήλιο. Αν όχι για τη βιταμίνη D, τότε έστω για να του καεί η φαλάκρα και να έχει κάτι να λέει. Βάλε το επεισόδιο να παίζει και ετοιμάσου να δεις την άσκηση (και τη ζωή) αλλιώς.
