Πώς καταφέρνεις να μείνεις δεμένος σ’ ένα κρεβάτι νοσοκομείου για έξι μήνες; Όχι, δεν είναι σενάριο από σειρά του Netflix. Είναι η αληθινή ιστορία του Δημήτρη, που στα 13 του ένιωσε τι σημαίνει να μπλέξεις με έναν συμμαθητή… θυμωμένο μετά από τάπα στο μπάσκετ. Μια τρικλοποδιά και ένα σπάσιμο αργότερα, ξεκίνησε η πιο αλλόκοτη, επώδυνη και γεμάτη καραγκιοζιλίκια παραμονή σε παιδοορθοπαιδική πτέρυγα που έχεις ακούσει ποτέ.
Στο 56o επεισόδιο του Father Tales podcast, ο Δημήτρης μας παίρνει μαζί του σ’ ένα ταξίδι γεμάτο γύψους, τρυπάνια, πάπιες, επιθεωρήσεις από φοιτητές ιατρικής και… ερωτικά σκιρτήματα με φόντο τα κάγκελα του νοσοκομειακού κρεβατιού. Εννοείται πως κάποια στιγμή ο ανεμιστήρας του δωματίου έγινε στόχος, τα κρουασάν έγιναν ιπτάμενα αντικείμενα, και το προσωπικό αναρωτήθηκε αν χρειάζεται να βάψει όλο το δωμάτιο ξανά.
Όμως η ιστορία δεν είναι μόνο για γέλια. Μέσα από τις πιο σκληρές στιγμές, όταν οι γιατροί έλεγαν στους γονείς του ότι δεν ξέρουν αν θα ξαναπερπατήσει, ο Δημήτρης ανακάλυψε τη δύναμη της υπομονής. Και της μοναξιάς. Και της ανάγκης να φωνάξεις “μία μικρή πάπια στο ένα” στις 3 το πρωί, χωρίς να ξυπνήσεις τα υπόλοιπα πέντε παιδιά στο δωμάτιο.
Στο μικρόφωνο, ο Γιώργος πασχίζει να πιστέψει ότι όλα αυτά δεν έγιναν στο Ισλάμαμπαντ, ενώ οι δυο τους γελάνε, ανατριχιάζουν και νοσταλγούν τα νιάτα τους, με τον μοναδικό τρόπο που μόνο οι μπαμπάδες με μερικά χτυπήματα παραπάνω ξέρουν. Αν έχεις περάσει έστω κι ένα απόγευμα σε νοσοκομείο, θα καταλάβεις. Αν όχι, τότε καλύτερα να το ακούσεις – για να μη χρειαστεί να το ζήσεις.
Είναι μια από τις πιο δυνατές, πιο ανθρώπινες, πιο ξεκαρδιστικές (ναι, ταυτόχρονα!) ιστορίες που έχουμε μοιραστεί μέχρι τώρα στο Fathers Tales. Και υπόσχεται να σε κάνει να γελάσεις, να συγκινηθείς και να κοιτάς την μπανιέρα σου με άλλο μάτι.
